Lekce 1.2
Res enim fortasse verae, certe graves, non ita tractantur, ut debent, sed aliquanto minutius.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Duo Reges: constructio interrete. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea; Itaque haec cum illis est dissensio, cum Peripateticis nulla sane. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc? Qui est in parvis malis. Quae contraria sunt his, malane? Quid est igitur, inquit, quod requiras? Pugnant Stoici cum Peripateticis. Maximus dolor, inquit, brevis est. Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Negare non possum.
Non minor, inquit, voluptas percipitur ex vilissimis rebus quam ex pretiosissimis. Ita multa dicunt, quae vix intellega. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Non potes, nisi retexueris illa. Quam tu ponis in verbis, ego positam in re putabam.
Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam.
Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Qui est in parvis malis. Explanetur igitur. Esse enim quam vellet iniquus iustus poterat inpune. Quid me istud rogas? Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi; Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.
Te enim iudicem aequum puto, modo quae dicat ille bene noris. Neque enim disputari sine reprehensione nec cum iracundia aut pertinacia recte disputari potest. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Cur tantas regiones barbarorum pedibus obiit, tot maria transmisit? Sed hoc sane concedamus. Naturales divitias dixit parabiles esse, quod parvo esset natura contenta. Quid autem habent admirationis, cum prope accesseris? Oratio me istius philosophi non offendit;
citát gfaegreges
resgresgre
Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt.
Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Laboro autem non sine causa; Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?
- Hoc loco tenere se Triarius non potuit.
- Quo modo autem philosophus loquitur?
- Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit.
Graecum enim hunc versum nostis omnes-: Suavis laborum est praeteritorum memoria. Cui Tubuli nomen odio non est? Hoc non est positum in nostra actione. Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Minime vero istorum quidem, inquit. Cuius etiam illi hortuli propinqui non memoriam solum mihi afferunt, sed ipsum videntur in conspectu meo ponere. Paulum, cum regem Persem captum adduceret, eodem flumine invectio? Refert tamen, quo modo. Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.
- Tamen a proposito, inquam, aberramus.
- Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est?
- Inde sermone vario sex illa a Dipylo stadia confecimus.
Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant. Contemnit enim disserendi elegantiam, confuse loquitur. Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer. Primum Theophrasti, Strato, physicum se voluit; An hoc usque quaque, aliter in vita? Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum. Simus igitur contenti his. Minime id quidem, inquam, alienum, multumque ad ea, quae quaerimus, explicatio tua ista profecerit.